DimitrisMantadakis

Στο έργο παρουσιάζεται μια εικονική έκθεση στην οποία φωτογραφίες, memes, tweets και βίντεο, επιλεγμένα από τα social media, αποτελούν τα νέα εκθέματα με τα οποία ο καλλιτέχνης υιοθετώντας εδώ τον ρόλο του επιμελητή (curator) στήνει έναν ιστό, ένα απλό δίκτυο κατευθύνσεων στο χώρο, αντίστοιχο των περίπλοκων λαβυρίνθων των μεγάλων μουσείων. Το προϋπάρχον αρχειακό υλικό εκτίθεται ξανά, σε ένα διαφορετικό περιβάλλον από εκείνο για το οποίο δημιουργήθηκε να υπάρξει, με σκοπό να προκαλέσει τον επισκέπτη να σταθεί και με διαφορετικούς όρους να επανεξετάσει αυτό που ήδη γνωρίζει, το οικείο, το μόλις ξεπερασμένο. Εδώ, το ζήτημα της θέσης και της λειτουργίας της τέχνης, στο καινούργιο αυτό πλαίσιο της νέας εικονικής πραγματικότητας, γίνεται το επίκεντρο του έργου. Το Instagram, τo Twitter, αλλά και το YouTube είναι σήμερα οι νέες γκαλερί, οι νέοι εκθεσιακοί χώροι, στους οποίους όλοι οι χρήστες είναι ταυτόχρονα οι καλλιτέχνες και οι θεατές ενός περιεχομένου που συνεχώς δημιουργείται, καταναλώνεται, απομακρύνεται και τελικά αποθηκεύεται στις τεράστιες βάσεις δεδομένων, εν είδη ενός μουσειακού υλικού που πάλιωσε την ίδια τη στιγμή που το δημιούργησαν.