Μέσα από ποιητικό φακό, εμπνευσμένο από την ιδέα ότι η pocedonia oceanica είναι ο πνεύμονας της Μεσογείου, η ταινία αποκαλύπτει δύο παράλληλες ιστορίες οπου η μία επηρεάζει την άλλη.

Η πρώτη ιστορία μιλά για την ομορφιά, την κίνηση και τη συμβολική αναπνοή της pocedonia oceanica, η οποία καταστρεφεται και γίνεται ένας γυμνός υποβρύχιος χώρος. (Χρησιμοποιούνται στιγμιότυπα από την περιοχή το Αρχαίο Κουρίο στη Λεμεσό, τραβηγμενο από θαλάσσιους βιολόγους της pocedonia στην Κύπρο).

Παράλληλα με την ιστορία της pocedonia oceanica αναπτύσσεται η ιστορία μιας γυναίκας. Η γυναίκα, που συμβολικά αναπνέει κάτω από το νερό, ενσωματώνει την κίνηση της pocedonia. Όταν η pocedonia καταστρέφεται, αυτή υποφερει και τρέχει να σωθει μέχρι να πνιγεί (από την καταστροφη).

Οι δύο παράλληλοι κόσμοι συνδέονται μέσω τις εικόνας, των κινήσεων και της αφαιρετικότητας για να τονίσουν με συμβολικό τρόπο τη σημασία του υποβρυχίου κόσμου για την ανθρωπότητα.