“Στο όριο της θάλασσας, στον ουρανό, επιπλέοντας κάπου ανάμεσα στο κεφάλι (πυκνό στα κόκαλα) και τον ώμο, ανάμεσα σε μια κλείστρα ή σε μια σύσπαση και μια περιστασιακή ανατριχίλα: η πυκνή εσωτερική κίνηση και προσπάθεια του κύκλου, της ροής, της στιγμής, της σύρσης, της ελκυστικότητας… γάδος, μακώ, κράκεν… υπό την απειλή των νυχιων, σπονδύλων, βέλους… ξελεπιδωμένα σε αέρα, η δύναμη του μυϊκού τόνου παραλείπει… ” “Δεμένοι στην ακτή, αναρωτιόμαστε για την αβεβαιότητα του μέλλοντος. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κινδύνοι: η θάλασσα, ήσυχη για τώρα, αδιαπέραστη ομίχλη, θηρία μας παρακολουθούν, εναλλαγή αναμονής· ίσως μόνο τα τέρατα της φαντασίας μας, η καταστροφή που προκαλούμε με την απληστία και την αδιαφορία μας για τον φυσικό κόσμο.”

Κείμενο προσαρμοσμένο από το “The White – A Note on the Text” του Ian Gibbins, που δημοσιεύτηκε αρχικά στο e•ratio 26 το 2018, εμπνευσμένο από το “Moby-Dick, ή H Φάλαινα” του Herman Melville.