“Το 2015, κατά κάποιον τρόπο επεισα το Πανεπιστήμιο του Arkansas να μου δώσει $800 για να ακολουθήσω χωρις οργανωση μια μετανάστευση Καναδικών χηνων στη νοτιοανατολική γωνία της πολιτείας. Εμπνευσμένος από τα ταξιδιωτικά σημειωματάρια που έγραφε η Joan Didion κατά την επίσκεψή της “στον Νότο”, κινιόμουν χωρίς πολλή λογική – απλά προσπαθούσα να ακολουθήσω τις χηνες, προσπαθώντας να μεταφράσω τον παρορμητισμό. Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην περιοχή, ξεκίνησαν να αναδύονται αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία κοντά στην περιοχή. Βασικές αλήθειες από την παιδική ηλικία: τα πιο αργά ζώα τρώγονται. Ξεπερνώντας και ξεφευγοντας από αυτές τις αναμνήσεις,  αρχίζει να γεννιέται  ανησυχία, και μια επίμονη αντίληψη ότι τα πράγματα που θυμάμαι και αυτά που ξέχασα βεβαιώνουν και τα δύο ότι θα μεγαλώσω να είμαι κάποιος που ακολουθεί χηνες χωρίς κανέναν λόγο. Τελικα εφτασα στης χηνες.Ήταν χιλιάδες σε ένα αγρόκτημα, σαν μια τεράστια λευκη γραμμη κατω στη γη.