Χειμωνας, Roland, 91, περπατα σε ενα λιβαδι τοσο πλατυ οσο πιανει το ματι, τα ορια εξαφανιζονται. Ειναι μονος σε ενα λευκο, γκρι, και καφε τοπιο. Οσο περπατα ο  Roland  σκεφτεται τον κοσμο που εχει γνωρισει στο παρελθον, αυτον στον οποιο ζει τωρα και αυτον τον οποιο φανταζεται πως θα εχει στο μελλον. Εχει ενα διαλογο με τον εαυτο του για τις εμπειριες της ζωης του στον 20ο  και 21ο αιώνα. Οι σκεψεις του ταξιδευουν και συλλογιζεται κοινονικες μεταμορφωσεις, ανθρωπινες σχεσεις, τεχνολογιες και μηχανες. Κατα την διαρκεια του περιπάτου του , εμφανιζεται ενταση. Μια αλλαγη στην προοπτικη. Οπως πεταει ενα κορακι, μετατρεπεται σε θυμα. Τον παρακολουθουν και τον ελεγχουν. Ειναι τοτε που συναντα και αντιμετωπιζει τους φοβους του.